مد من ، قسمت هجدهم، ماندن یا رفتن

مد من ، قسمت هجدهم، ماندن یا رفتن مساله همیشگی آژانس های تبلیغاتی

در این شماره به بحث و بررسی پیرامون قسمت سوم از فصل دوم سریال مد من (The Benefactor)می پردازم. این قسمت در تاریخ دهم آگوست 2008 میلادی برای اولین بار در شبکه AMC به نمایش درآمد. مسائل جبران خدمت کارکنان استرلینگ کوپر و ارتباط این شرکت با یکی از کمپانی های مواد غذایی مهمترین مسائلی است که از منظر تبلیغاتی در آن به نمایش گذاشته می شود…

آقای هری کرین (Harry Crane) یکی از کارکنان بخش خلاقیت، شرکت استرلینگ کوپر به طور کاملا اتفاقی متوجه می شود که همکارش، آقای کن کاسگراو (Ken Cosgrove) ، 300 دلار در هفته دستمزد دریافت می کند در حالیکه او تنها 200 دلار در هفته حقوق می گیرد. این مساله او را قدری آشفته می کند. هری زمانی که با همسرش در این مورد صحبت می کند، همسرش به هری اصرار می کند تا حقوق بیشتری از مدیرانش درخواست کند اما نظر آقای سالواتور رومانو (Salvatore Romano) مدیر هنری استرلینگ- کوپر چیز دیگری است. او به صراحت به همکارش می گوید که در این زمینه کار خیلی زیادی نمی تواند انجام دهد.

آقای هری کرین (Harry Crane) یکی از کارکنان بخش خلاقیت، به طور کاملا اتفاقی متوجه می شود که همکارش، آقای کن کاسگراو، 300 دلار  دستمزد دریافت می کند در حالیکه او تنها 200 دلار در هفته حقوق می گیرد.

در ادامه سریال شاهد هستیم که هری به مدیران شرکت پیشنهاد می دهد که او را به مدیریت بخش تبلیغات تلویزیونی که تازه در آن دوران در ایالات متحده رواج یافته است منصوب کنند تا شاید بتواند با تصاحب این جایگاه هم مقام خود را در شرکت بهبود بخشد و هم به میزان حقوقش اضافه شود. اینکه تا چه حد ایجاد این دغدغه ذهنی در هری کرین و پیشنهادش بجاست مساله مهمی است که از دیدگاه نگارنده جا دارد تا به آن پرداخته شود. زیرا بحث حقوق و شیوه جبران خدمت یکی از مسائل مهم شرکت های تبلیغاتی ایران  نیز هست. مدیران بخش منابع انسانی شرکت های تبلیغاتی همواره سعی دارند نیروهایی را استخدام کنند که ضمن داشتن اکثر شرایط احراز پست مورد نظر، بهینه ترین و یا شاید بهتر است بگوییم کمترین میزان حقوق و دستمزد را از شرکت مذکور طلب کنند.

در مقابل متخصصین در حوزه های مختلف تبلیغاتی نیز همواره سعی می کنند تا با مقایسه شرکت های تبلیغاتی بهترین گزینه را انتخاب کنند و یکی از ملاک های اصلی ایشان میزان حقوق و دستمزد است. البته مسائلی از قبیل نظم در پرداخت حقوق، جو مناسب و امکان پیشرفت از جمله مسائلی است که در رده های بعدی تصمیم گیری افراد برای همکاری با شرکت ها قرار می گیرد.

با نگاهی به نحوه استخدام در شرکت های تبلیغاتی و بررسی آمار یکی از بنگاه های کاریابی معتبر کشور به نکته ای مهم برمی خوریم. اینکه میزان دریافتی حقوق بانوان به میزان قابل توجهی از همتایان مردشان کمتر است. یعنی در حقیقت انتخاب شدن و انتخاب کردن در شرکت های تبلیغاتی با توجه به این تفاوت آشکار رنگ جنسیتی به خود گرفته است. آیا میزان درخواست خانم ها برای احراز پست های مختلف در شرکت های تبلیغاتی کمتر است یا آقایان در این شغل مهارت بیشتری دارند؟ اینکه در اکثر کمپین های تبلیغاتی افراد اثرگذار در آن کارزار را آقایان تشکیل می دهند نکته قابل انکاری نیست اما، این تمام مساله نیست.

پرداخت حقوق متاسفانه در اکثر شرکت های تبلیغاتی ایران، نامنظم است و این معضل باعث می شود خیلی از متخصصین حوزه های مختلف تبلیغات یا عطای کار در این صنعت را به لقایش ببخشند و در حرفه دیگری مشغول به کار شوند و یا به صورت پروژه ای با چند شرکت تبلیغاتی و یا مشتریان تبلیغات به صورت مستقیم همکاری کنند.

شاید این مساله در کاهش ریسک مربوط به عدم دریافت حقوق و دستمزد تا حدی موثر باشد ولی این شیوه همکاری تا حدی بوجود آورنده آسیب های دیگر در این زمینه است. به هر صورت مسائل یاد شده، جزو واقعیت های صنف ماست و باعث شده تا طراحان گرافیک، مدیران هنری، آگهی نویسان، کارگردان های هنری یا به صورت مکرر محل کار خود را عوض کنند و یا به صورت فریلنس به فعالیت خود ادامه دهند و مثل مشاوران مدیریت حقوق دریافت کنند. از آنجا که افراد یاد شده جزو سرمایه های شرکت های تبلیغاتی بحساب می آیند، جابجایی مدام آنها  در شرکت های تبلیغاتی مختلف می تواند ضررهایی را به آژانس ها تحمیل کند که در اغلب مواقع قابل جبران نیست. زیرا مشتریان شرکت های تبلیغاتی مایلند در فضایی  پایدار و آرام سکان هدایت پروژه های تبلیغاتی شان را به دست تبلیغاتچی ها بسپارند و با مشاهده تغییرات متعدد، تمایل همکاری خود را با شرکت طرف قراردادشان از دست بدهند.